THECLA GROOT KOERKAMP

Sinds mijn 20ste levensjaar heb ik type 1 diabetes. De eerste 20 jaar kon ik volop leven met deze chronische ziekte: studeren, reizen, verliefd worden, een kind krijgen en gepassioneerd werken. Op mijn veertigste begonnen de eerste scheurtjes te komen in mijn blakende leven: diabetische gastroparese, diabetische voet, retinopathie en  amputatie tenen. Op mijn vijftigste kreeg ik een aantal amputaties aan mijn linkerbeen. Op mijn vijfenvijftigste moest ik stoppen met werken, wat mij zeer zwaar viel omdat ik enorm van mijn werk hield. 

De theatertekst is gebaseerd op het leven van mij als Thecla. Toch is het geen puur autobiografisch verhaal. In veel gevallen heb ik als schrijver fantasie gebruikt om gebeurtenissen scherper en duidelijker te kunnen vertellen.

Fictie krijgt een rol. Fictie kan meer spanning brengen in het verhaal. Het leven is in werkelijkheid chaotisch en verwarrend. Theater kan orde brengen en gebeurtenissen in mooie heldere scènes indelen.

Al schrijvende, deletende en fantaserende zie ik dat mijn verhaal over acceptatie, arbeidsethos en loslaten gaat. Universele thema’s bij mensen met type 1 diabetes en ook voor anderen. Het schrijven heeft mij geholpen het oude zeer los te laten en nieuwe vormen te vinden. Betekenis te geven die hopelijk breder is dan voor mij persoonlijk. Hopelijk hebben andere mensen met deze of een andere chronische ziekte en zorgverleners hier ook iets aan. En andere Nederlanders: het schijnt dat 80% van hen niet weet wat type 1 diabetes precies betekent (Bron: Medtronic Diabetes Nederland).